Szepty lasu to prosta historia - prosta jak śpiewane przez starą Maddie piosenki. Uwiedzione dziewczęta padały zadźgane, zastrzelone albo uderzone w głowę, a potem były grzebane w zimnej ziemi albo wrzucane do ciemnej toni rzek. (...) W balladach miłość, śmierć i żądza posiadania były nierozłączne jak przyciasna obrączka i spuchnięty palec[1]. Uderzają związki tej powieści z balladą - szeroko opisywana surowa przyroda staje się tłem dla zbrodni, morderstwa, niepowstrzymanej żądzy zysku i miłości…

Nie udawało mi się za bardzo z książkami w 2013 roku. Raz, że przeczytałam najmniej od dawna, dwa, że wyjątkowo mało było takich prawdziwych zachwytów. Jasne, przeczytałam sporo dobrych książek, ale w takim zestawieniu chciałabym widzieć te, które zamykam i myślę: "wow, to była świetna książka", potem biorę głęboki wdech i myślę: "wow, to była NAPRAWDĘ świetna książka", a po pół roku wciąż nie zmieniam zdania (bo czasem najlepiej widać z perspektywy czasu). Dobra to jest pięć tych wybranych…

Zimna Góra zaczynała się tak niepozornie. Było monotonnie, nieciekawie i, tak mi się wydawało, bez pomysłu. Bohaterów obserwowałam jakby przez szkło - byli mi zupełnie obojętni, ich losy mnie szczególnie nie wciągały, nie poruszały. Ale po pewnym czasie, nawet nie wiem kiedy i jak, mój stosunek do tej książki obrócił się o 180 stopni. Historia zaczęła wciągać, do bohaterów się silnie przywiązałam. I okazało się, że ta książka, po której na początku naprawdę nie spodziewałam się zbyt wiele…