Z Murakamim trudno się nudzić. Książka prawie "czyta się sama", kartki przewracają się w zawrotnym tempie, 350 stron i buch... najnowsza powieść japońskiego pisarza przeczytana. Tsukuru Tazaki wydaje się samemu sobie do bólu zwyczajny. Jest po trzydziestce, ma dobrą pracę zgodną ze swoimi zainteresowaniami (buduje dworce), mieszka samotnie w Tokio. Jednak za sprawą nowo poznanej Sary zrozumie, że jest coś, co go trapi i rzuca zły cień na całe jego życie. W czasach liceum miał czworo…

„1Q84” to książka dziwna. I, wierzcie mi, zanurzenie się w tej dziwności, to wielka, wielka przyjemność. Murakami okazuje się mistrzem w kreowaniu równoległych rzeczywistości, w których na każdym kroku czyhają cuda i dziwy. A ja zatraciłam się w tym świecie, trafiłam razem z Tengo i Aomame do roku 1Q84, do Miasta Kotów. I tylko czekałam aż na moim niebie pojawią się dwa księżyce. Wybaczcie mi, nie przytoczę teraz tego fragmentu dokładnie. Ale w drugim tomie Tamaru cytował Czechowa, który…

Bo wiesz, ja wśród powieści najbardziej cenię te, których nie mogę do końca zrozumieć. To, co potrafię zrozumieć, ani trochę mnie nie interesuje. To oczywiste, nie? [1] Murakami najwyraźniej twierdzi tak samo jak Komatsu, bohater powieści, który wypowiada powyższe zdanie. „1Q84” jest pełne niejasności, roi się w nim od tajemnic i niezrozumiałych zdarzeń. Japoński autor jest prawdziwym czarodziejem – rzuca na czytelnika zaklęcia, które całkowicie wciągają go do powieściowego świata. Świata, w…

Piasek, piasek, pełno piasku. Wedrze się wszędzie. Może zniszczyć, może zakopać, może pogrzebać. I może uwięzić. To wizja jak z koszmaru: codzienna walka z niepokonanym żywiołem bez możliwości ucieczki. Japoński pisarz potrafi zawładnąć zmysłami. Piasek podczas lektury stał się dla mnie czymś namacalnym, realnym. I niebezpiecznym. Nauczyciel i zarazem entomolog bierze trochę urlopu, by wybrać się nad morze i tam poszukać nieznanych odmian piaskowych chrząszczy. Trafia do małej wioski, gdzie…